«Άνοιξη»: Τι μας μαθαίνει η παράσταση της Γιούλας Μπούνταλη για τα κορίτσια της επαρχίας του ’60;

The Review

Μπορείτε να φανταστείτε μια εποχή όπου οι γυναίκες αποκλείονταν από τις θετικές επιστήμες οι οποίες αφορούσαν σχεδόν αποκλειστικά τους άντρες; Πόσο μακριά και πίσω στο χρόνο η Ελλάδα ήταν ένα μέρος που τα κορίτσια έπρεπε να τα βάλουν με θεούς και δαίμονες ώστε να μπορέσουν να σπουδάσουν «αντρικά επαγγέλματα»;

Άνοιξη 1960, Μεσολόγγι. Τέσσερα κορίτσια, μαθήτριες γυμνασίου μαθαίνουν ότι ιδρύεται Πρακτικό Γυμνάσιο Αρρένων με προορισμό το Πολυτεχνείο και άλλες πανεπιστημιακές σχολές θετικών σπουδών από το οποίο όμως εκ των πραγμάτων αποκλείονται. Οι ίδιες ονειρεύονται να γίνουν η μία αρχιτέκτονας, η άλλες γιατρός, μηχανολόγος, φαρμακοποιός αλλά χωρίς προετοιμασία δεν έχουν πολλές ελπίδες να περάσουν στο πανεπιστήμιο. Το περιβάλλον τους είναι φτωχικές οικογένειες με γονείς χωρίς μόρφωση που αδυνατούν να καταλάβουν την επιμονή τους, θεωρούν ότι οι σπουδές τέτοιου τύπου δεν ταιριάζουν σε κορίτσια. Εκείνες όμως βάζουν στόχο να περάσουν στις σχολές που θέλουν ακόμα και αν δεν έχουν τη βοήθεια και τη στήριξη κανενός. Τελικά τα καταφέρνουν και η ιστορία τους έξι δεκαετίες μετά έγινε μια υπέροχη θεατρική παράσταση.